ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΥΛΛΑ ΣΤΗ ΧΑΡΥΒΔΗ

Οι γυναίκες στην εποχή μας αντιμετωπίζουν το εξής δίλημμα : αν θα ακολουθήσουν την παράδοση που θέλει τη γυναίκα σύζυγο, μητέρα και νοικοκυρά ή θα αφοσιωθούν στο κυνήγι της καριέρας συναγωνιζόμενες τους άνδρες συναδέλφους τους.

Σύζυγος ή καριέρα λοιπόν; Ας δούμε την “ομορφιά” που κρύβεται σε κάθε επιλογή.

Δημιουργία οικογένειας : Έχεις να εκπληρώσεις τους ρόλους της συζύγου, της μητέρας και της νοικοκυράς ταυτόχρονα. Αυτό σημαίνει ότι θα περάσεις τη ζωή σου ως εξής: κάνεις σεξ με τον άνδρα σου είτε θες είτε όχι γιατί το σώμα σου του ανήκει, ανέχεσαι τη ζήλια του, τη γκρίνια του ή και τις φάπες του, ταλαιπωρείσαι με εγκυμοσύνες, γέννες, αποβολές, καισαρικές, φροντίζεις μέρα νύχτα τα παιδιά, περνάς τις ώρες σου με όλες τις αγγαρείες του νοικοκυριού.

Απολογισμός ; Ζεις μια βαρετή και ηλίθια ζωή, γίνεσαι θύμα ενώ προσφέρεις καινούριους σκλάβους στο κράτος-δηλαδή τα παιδιά σου. Σπουδαίο κατόρθωμα!

Καριέρα: Θα περάσεις όλη σου τη ζωή δουλεύοντας, μέσα στο άγχος και το τρέξιμο για να ικανοποιείς τα αφεντικά σου, θα γλείφεις τους ανωτέρους σου για να πάρεις προαγωγή και θα πατάς επί πτωμάτων για να ανέβεις ψηλά. Η μοναδική σου αξία θα είναι το χρήμα και με τη βοήθειά σου θα γίνει πιο ισχυρό το καπιταλιστικό σύστημα που μετατρέπει τους ανθρώπους σε εμπορεύματα και καταστρέφει τις ζωές τους.

Απολογισμός ; Γίνεσαι ένα με τους εκμεταλλευτές, υιοθετείς τις αξίες τους και τον τρόπο ζωής τους, καταπιέζεις άλλους με τη σειρά σου και αποτελείς εχθρό της ελευθερίας. Αυτό κι αν είναι κατόρθωμα!

Συμπέρασμα : Και οι δύο αυτές επιλογές είναι εφιαλτικές. Αυτοί οι τρόποι ζωής είναι κατασκευασμένοι για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας και είναι απόλυτα εχθρικοί προς εμάς τις ίδιες. Τα κάθε λογής αφεντικά επιθυμούν να γεννιούνται πολλά παιδιά για να έχουν πολλούς δούλους στο μέλλον ενώ θέλουν και εργασιομανείς υπαλλήλους ώστε να αυξάνουν τα κέρδη τους. Όσο για τις γυναίκες που συνδυάζουν και οικογένεια και καριέρα, αυτές προσφέρουν τα μέγιστα στους εκμεταλλευτές ενώ οι ίδιες υφίστανται τη χειρότερη καταπίεση. Πρέπει λοιπόν να αγωνιστούμε ενάντια στα πρότυπα που μας πλασάρουν κάθε μέρα αν θέλουμε να απελευθερωθούμε και να ορίζουμε τις ζωές μας όπως θέλουμε.

Δεν επιθυμούμε να είμαστε οι γυναίκες–κουνέλες που θα γεννάμε τις νέες στρατιές δούλων.

Δεν επιθυμούμε να είμαστε οι στυγνές καριερίστριες–υπηρέτριες του χρήματος.

Δεν επιθυμούμε να είμαστε οι θηλυκές γατούλες του σεξ, σκεύη ηδονής για τους άνδρες.

Δεν επιθυμούμε να είμαστε εντυπωσιακά κουφιοκέφαλα μοντέλα – γλάστρες.

Σιχαινόμαστε όλους αυτούς τους ρόλους που φτιάχτηκαν για εμάς και ενάντια σε εμάς από τους διάφορους επιτήδειους. Μπορείτε να μας αποκαλέσετε λεσβίες, γεροντοκόρες, ξινές, αγάμητες, ασχημομούρες, αλλά ένα είναι σίγουρο : Δεν είμαστε κορόιδα! Δε χωράμε σε καλούπια. Δεν αφιερώνουμε τη ζωή μας στο να εξυπηρετούμε τα συμφέροντα των εχθρών μας. Αγωνιζόμαστε για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την ισότητα. Για την αναρχία!

Αναδημοσίευση από : http://blackandredmatters.blogspot.com

Είναι ανήθικο να κάνεις παιδιά όσο υπάρχει ο καπιταλισμός.

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει άμα οι προλετάριοι(εργαζόμενοι) δεν κάνουν παιδιά. Αυτό σημαίνει δυο πράγματα: ότι είναι ανήθικο να κάνουμε παιδιά που θα ζήσουν στη φρίκη του καπιταλισμού, και ότι το να μην κάνουμε παιδιά είναι ένας τρόπος ταξικού πολέμου ενάντια στους καπιταλιστές διότι έτσι αρνούμαστε να παραδώσουμε νέους σκλάβους στο σύστημά τους.

Πολλοί άνθρωποι χαίρονται όταν κάνουν παιδί, και κατά μεγάλο μέρος αυτή η χαρά οφείλεται σε μια κουλτούρα που έχει καλλιεργηθεί επίτηδες εδώ και πολύ καιρό από το καπιταλισμό και τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις. Οι καπιταλιστές χρειάζονται τα παιδιά για να τα εκμεταλλευτούν ως εργάτες, και οι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις τα εκμεταλλεύονται ως στρατιώτες σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ως μητέρες νέων σκλάβων. Σήμερα μιλάνε για υπογεννητικότητα και δίνουν επιδόματα σε όποιον κάνει παιδιά. Το σύστημα θέλει τα παιδιά μας, γιατί πρέπει εμείς να του τα δώσουμε τόσο εύκολα όταν υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να έχουμε ερωτική απόλαυση χωρίς εγκυμοσύνη;

Σε μια τέλεια κοινωνία δεν θα υπήρχε λόγος να μην κάνουμε παιδιά, αλλά δεν ζούμε σε μια τέλεια κοινωνία, αντιθέτως ζούμε σε μια πολύ άδικη κοινωνία. Τα παιδιά είναι οι μελλοντικοί σκλάβοι του συστήματος. Γι’ αυτό το σύστημα προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι καλό να κάνουμε παιδιά. Πόσο καλό όμως μπορεί να θεωρηθεί το να παραδίδεις νέους σκλάβους στο σύστημα; Το παιδί σου θα αναγκαστεί να εργαστεί για τους καπιταλιστές κι έτσι θα υποστεί τη φρίκη του καπιταλισμού, θα ζήσουν την ανεργία, τη φτώχεια, την καταπίεση στο χώρο εργασίας, θα μείνουν άστεγα, θα αρρωστήσουν και δεν θα έχουν ιατρική φροντίδα κλπ. Πολλά παιδιά θα εξαναγκαστούν να γίνουν στρατιώτες σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και θα σκοτωθούν για χάρη των καπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Πόσο ηθικό είναι να κάνεις παιδιά που ξέρεις ότι θα γίνουν σκλάβοι μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα; Είναι σίγουρα ανήθικο, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό.

Όταν κάνεις παιδιά βοηθάς το καπιταλισμό, πράγμα που σημαίνει ότι ένας τρόπος να πολεμήσεις τον καπιταλισμό είναι να μην κάνεις παιδιά. Αν όλοι οι προλετάριοι (εργαζόμενοι) αρνηθούν να κάνουν παιδιά, τότε ο καπιταλισμός δεν θα μπορεί να βρει νέους εργαζόμενους να εκμεταλλευτεί. Κάποτε οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονταν τη παιδική εργασία στα εργοστάσια, και κάποτε οι ιδιοκτήτες σκλάβων εξανάγκαζαν δια της βίας τους σκλάβους να κάνουν σεξ ή βίαζαν οι ίδιοι σκλάβες ώστε να κάνουν παιδιά που τα χρησιμοποιούσαν ή τα πούλαγαν ως νέους σκλάβους. Σε κάποιες κοινωνίες υπήρχε νομοθεσία με αυστηρές ποινές για όποιον δεν παντρεύονταν. Κάθε εκμεταλλευτικό σύστημα χρειάζεται παιδιά για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει, κι αυτό σημαίνει ότι η έλλειψη παιδιών είναι απειλή για κάθε εκμεταλλευτικό σύστημα. Οι καπιταλιστές φοβούνται την υπογεννητικότητα γιατί όσο λιγότεροι είναι οι εργαζόμενοι τόσο λιγότεροι είναι και οι άνεργοι, κι άρα τόσο λιγότερο μπορούν οι καπιταλιστές να πιέσουν τους εργαζόμενους να δεχτούν μισθούς πείνας. Οι καπιταλιστές έχουν τεράστιο συμφέρον από τη γέννηση παιδιών, εμείς οι εργαζόμενοι όχι.

Το να μην κάνεις παιδιά λοιπόν είναι μια ηθική πράξη, και ταυτόχρονα και μια επαναστατική πράξη. Είναι ηθικό γιατί έτσι δεν δημιουργείς νέους ανθρώπους που θα νιώσουν τη φρίκη του καπιταλισμού. Και είναι επαναστατικό επειδή έτσι στερείς από τους καπιταλιστές τους νέους σκλάβους και νέους ανέργους που χρειάζονται. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει αν οι προλετάριοι (εργαζόμενοι) αρνούνται να κάνουν παιδιά.

Κι αν κάποια/ος έχει κάνει ήδη παιδιά; Τότε είναι ηθικό χρέος να τους δώσει όλα τα εφόδια που χρειάζονται ώστε να μπορέσουν να γίνουν μεγάλοι επαναστάτες. Να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν πώς δουλεύει το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα και πώς μπορεί να γκρεμιστεί. Και να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν γιατί όταν μεγαλώσουν δεν πρέπει να κάνουν παιδιά.

Όποιος προλετάριος αισθάνεται ανάγκη να μεγαλώσει παιδιά, ας υιοθετήσει παιδιά που είναι ορφανά. Υπάρχουν πάρα πολλά ορφανά παιδιά που χρειάζονται γονείς.

Το θέμα των παιδιών αφορά εντονότερα τις γυναίκες εργαζόμενες, καθώς το σύστημα χρησιμοποιεί τη μήτρα του σώματός τους για να πάρει το παιδί που θα γίνει μελλοντικός σκλάβος του συστήματος. Είναι λοιπόν και φεμινιστικό ζήτημα καθώς αφορά την γυναικεία απελευθέρωση.

Πρέπει άμεσα η εργατική τάξη να κηρύξει γενική απεργία γεννήσεων, να αρνηθούμε να παραδώσουμε νέους σκλάβους στα γρανάζια του καπιταλισμού.

Πηγή: https://www.athens.indymedia.org/post/1599532/

Les U. Knight – Γιατί οι αληθινοί αναρχικοί δεν αναπαράγονται

Εμείς οι αναρχικοί έχουμε πολλούς λόγους να αποφεύγουμε την αναπαραγωγή σήμερα. Ο περιττός πολλαπλασιασμός μας τρέφει τις ίδιες τις δυνάμεις που προσπαθούμε να αντιπαλέψουμε και μας εμποδίζει να ζήσουμε όσο ελεύθερα θα μπορούσαμε. Ο καπιταλισμός εξαρτάται από την αύξηση του πληθυσμού και του αναλώσιμου εργατικού δυναμικού. Η εργατιά αποκτά δύναμη όταν υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για εργαζόμενους.

Καθώς η ζήτηση για αγαθά μειώνεται και οι αγορές παύουν να αναπτύσσονται, οι οικονομικές αλλαγές που επιδιώκουμε θα επιτευχθούν πιο εύκολα. Βιώσιμα οικονομικά συστήματα θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις ξεπερασμένες καταστροφικές μεθόδους όταν λιγοστέψει ο αριθμός των καταναλωτών.

Οι κοινωνικοί θεσμοί εξαρτώνται από τη δημιουργία οικογενειών. Οι εκκλησίες, τα σχολεία και οι κοινωνικές υπηρεσίες χρειάζονται νέες προμήθειες ανθρωπίνων σωμάτων για να υπάρχουν.

Οι επιχειρήσεις επικροτούν τις γεννήσεις. Σα να γιορτάζεται κάθε νέα Βορειοαμερικανική ζωή, ένα πολυθέσιο όχημα βγαίνει έτοιμο από τη γραμμή παραγωγής για να τη συντροφεύσει.

Οι αναρχικοί γενικά αντιτίθενται στην κουλτούρα της εργασίας, της παραγωγής και της κατανάλωσης. Η αναπαραγωγή αυξάνει τη συμμετοχή σε αυτούς τους θεσμούς. Οι εργαζόμενοι με παιδιά εξαρτώνται περισσότερο από τις δουλειές τους και είναι λιγότερο πιθανό να απεργήσουν. Οι αναρχικοί παίρνουν ρίσκα που οι γονείς δε μπορούν.

Το να σκεφτούμε να μην παράξουμε περισσότερους απογόνους είναι δύσκολο για τους περισσότερους από εμάς. Είναι μια ελευθερία που την προστατεύουμε με λύσσα παρότι – με εξαίρεση την κινεζική κυβέρνηση – κανένας δεν προσπαθεί να μας την αφαιρέσει.

Το κατεστημένο σίγουρα δεν προσπαθεί να μας πείσει να μην αναπαραχθούμε. Οι κυβερνήσεις παραδοσιακά ήταν ναταλιστικές και συχνά επιδοτούν την αναπαραγωγή. Οι αποδιοργανωμένες μάζες είναι πιο εύκολο να ελεγχθούν απ’ ότι οι μικρές ενοποιημένες ομάδες.

Αν ο καθένας μας παράγει έναν λιγότερο μαθητή για τα σχολεία, έναν λιγότερο στρατιώτη για το στρατό, έναν λιγότερο μισθωτό σκλάβο για εκμετάλλευση από τις βιομηχανίες, έναν λιγότερο καταναλωτή και ένα λιγότερο πιόνι στην παγίδα διατήρησης της κυβέρνησης, θα βοηθήσουμε στην κατάρρευση του παλιού συστήματος. Και όταν αυτό καταρρεύσει δε θα πέσει πάνω σε κανένα από τα παιδιά που επιλέξαμε να μη φέρουμε στον κόσμο.

Η αναρχία συμπεριλαμβάνει το να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις ζωές μας. Η δημιουργία ενός εξαρτημένου ατόμου που χρειάζεται τη βοήθεια μιας ολόκληρης κοινότητας για να μεγαλώσει αναγκάζει τους άλλους να μοιραστούν τις ευθύνες που προκύπτουν απ’ την ελεύθερη επιλογή ενός ζευγαριού. Η αναπαραγωγή, που ιδίως απαιτεί εξτρά υπηρεσίες για την αναπαραγωγή, αποφεύγει την προσωπική ευθύνη.

Οι αναρχικοί είναι αντίθετοι στην ιεραρχία και υποστηρίζουν την αλληλεπίδραση μεταξύ ίσων. Οι σχέσεις γονέων – παιδιών είναι ιεραρχικές κι όχι συναινετικές. Τα παιδιά δεν επιλέγουν να γεννηθούν αλλά οι γονείς επιλέγουν να κάνουν παιδιά.

Η δημιουργία ενός εξαρτημένου παιδιού δημιουργεί επίσης μια εξουσιαστική φιγούρα για πολλά χρόνια. Ζευγάρια που κάνουν παιδιά “από ατύχημα” δεν έχουν αναλάβει τις ευθύνες που συνεπάγεται η γονιμότητα τους.

Οι αναρχικοί και οι περιβαλλοντιστές αντιλαμβάνονται ότι η βιόσφαιρα βρίσκεται σε κίνδυνο και ότι έξι δισεκατομμύρια από εμάς είναι υπερβολικά μεγάλος αριθμός.

Αναλαμβάνοντας τις προσωπικές μας ευθύνες αποφεύγουμε την αναπαραγωγή για χάρη τόσο της ανθρωπότητας όσο και της γης. Η γήινη βιόσφαιρα θα επωφεληθεί καθώς κάθε εκμετάλλευση της φύσης από τους ανθρώπους θα μειωθεί. Η ανθρώπινη κοινωνία θα επωφεληθεί από το βελτιωμένο ποσοστό γεννήσεων καθώς οι ελλείψεις σε τρόφιμα, στέγη και πόρους είναι πιθανό να μειωθούν. Τα παιδιά που υπάρχουν θα μπορούσαν να φροντιστούν καλύτερα στους περίεργους καιρούς που έρχονται αν είναι λιγότερα σε αριθμό. Με το να μην αναπαραγόμαστε θα έχουμε περισσότερο χρόνο και ενέργεια για να προωθήσουμε την κοινωνική αλλαγή.

Οι αναρχικοί δεν επιδιώκουν ούτε την ασφάλεια ούτε τη σταθερότητα καθώς κατανοούν ότι αυτές οι καταστάσεις αυταπάτης δεν είναι συμβατές με την πραγματική κοινωνική αλλαγή. Οι γονείς επιδιώκουν και την ασφάλεια και τη σταθερότητα για χάρη των παιδιών τους. Οι καλοί γονείς δε γίνονται καλοί αναρχικοί.

Όταν σκεφτόμαστε να βελτιώσουμε την πυκνότητα του πληθυσμού μας πολλοί βλέπουν το θάνατο ως το μόνο μέσο για να το πετύχουμε. Στην πραγματικότητα ο θάνατος έχει ελάχιστη επίδραση στον παγκόσμιο πληθυσμό. Ένα εκατομμύριο θάνατοι αντισταθμίζονται σε λιγότερο από μια βδομάδα. Τα υψηλά ποσοστά θανάτων προκαλούν υψηλά ποσοστά γεννήσεων.

Για πολλούς ανθρώπους το να εγκαταλείψουν τη φαντασίωση του να μεγαλώσουν παιδιά που είναι βιολογικά δικά τους μπορεί να φαίνεται μεγάλη θυσία.

Όμως αν είμαστε πρόθυμοι να διακινδυνεύσουμε την κοινωνική μας θέση, τη δουλειά μας και μερικές φορές την ελευθερία μας τότε σίγουρα μπορούμε να σκεφτούμε να εγκαταλείψουμε κάτι που δεν υπάρχει ακόμα.

Κάποιοι λένε ότι χρειάζεται να γεννάμε περισσότερους αναρχικούς αλλά πόσοι από εμάς προέρχονται από αναρχικούς γονείς; Δε μπορείς να κάνεις κάποιον αναρχικό. Είναι στο χέρι του να αποφασίσει. Πιθανόν να έχουμε περισσότερη τύχη επηρεάζοντας τα παιδιά των άλλων.

Σε κάθε περίπτωση αυτό θα σήμαινε ότι περιμένουμε απ’ τα παιδιά μας να κάνουν αυτά που εμείς θα έπρεπε να κάνουμε με καθυστέρηση 15 – 20 χρόνων. Η αναρχία μπορεί να έρθει αυτή τη στιγμή αν το επιλέξουμε.

Το να επιλέξουμε εθελοντικά να μην προσθέσουμε έναν ακόμα άνθρωπο στους δισεκατομμύρια υπάρχοντες είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον πλανήτη και το ισχυρότερο πλήγμα που μπορούμε να καταφέρουμε ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Πηγή κειμένου: http://www.vhemt.org/anobreed.htm

https://againstnatalism.blogspot.com/2019/06/les-u-knight.html

Antinatalism as revolution

Why should we, the proletarians, have children if they are taken by the capitalists to be killed metaphorically in work and by the militarists to be killed in reality as soldiers?

Antinatalism (http://en.wikipedia.org/wiki/Antinatalism) is a philosophy with a centuries long history that is against the birth of new foetuses in the human society for ethical and philosophical reasons.
Antinatalists believe that the existence in life will necessarily cause a person to live negative experiences, and use two philosophical positions to support the idea that the birth of new humans is a bad thing:

1.The philosophy of Hedonism (http://en.wikipedia.org/wiki/Hedonism) that says that the meaning of life is happiness.

2.The position that since the meaning of life is happiness, we shall not make other people unhappy.

Having in mind the above positions, and knowing that the existence in life necessarily causes a person to live experiences that are not satisfactory, antinatalists say that we ought to avoid procreation because by procreating we force our children to live negative experiences.

In this analysis, which has an anarchocommunist viewpoint, we will try to laconically express the position that the proletarian (http://en.wikipedia.org/wiki/Proletariat) has an ethical responsibility to avoid procreation, for two reasons: firstly, because by procreating the children will be tortured in capitalism, and secondly because in that way new workers are created for the capitalists as well as and new soldiers for the militarists.

Our aim is to attempt to answer the question: does antinatalism help the revolution? Is it, in essence, a revolutionary philosophy?

We begin with the axiom that the perfect and most satisfactory society is that built upon the ideals of anarchocommunism (http://en.wikipedia.org/wiki/Anarchist_communism), a society
that is in agreement with the basic propositions of Kropotkin. (http://en.wikipedia.org/wiki/Kropotkin)

Since our society today is not anarchocommunist, the proletarian lives a life full of negative experiences: debt, hunger, imprisonment, and fighting the wars of the elite.

When the proletarian procreates, their children will almost certainly will become proletarians themselves and will have the same negative experiences as their parents.

Therefore with the act of procreation the proletarian forces their children to live a life without satisfaction and full of sorrow.

This, however, based on the positions of antinatalism, is something unethical. It is not right to force others to feel sadness.

Moreover, the proletarian if they are a conscious revolutionary has an ethical obligation to not assist the current capitalist system to preserve itself.

The existence of new proletarians helps the self-preservation of capitalism, since they become new consumers, new workers, and new soldiers. In short, the birth of new children by proletarians is an act that further promotes capitalism.

In accordance with the above positions, therefore, the proletarian should not create new children, because in that way they force them to live a life in sadness and at the same time they surrender the children to the capitalists who are known to have no mercy and will use them for the continuing preservation of their unjust system (capitalism could not exist without a lot of proletarians).

Therefore we provided a possible answer to the question about the revolutionary properties of antinatalism, supporting the view that antinatalism is a revolutionary philosophy because it refuses to supply new proletarians to the capitalist machine, and we see that a possible act of resistance by the proletariat against the capitalist barbarism is the refusal to bring new proletarians in life.

Addendum:

It is not against the antinatalist philosophy to adopt children that already exist.

If we accept that unborn foetuses can feel suffering and pain, which is a source of unhappiness, then it would be difficult to accept abortion from an antinatalist perpective, since antinatalism is built upon the view that we should not force others to feel unhappiness. Contraception would probably be a great solution for sexually active antinatalists.

We do not claim that we have a complete or correct answer to the issue of the desirability of child-bearing by proletarians. We simply provide an answer to this issue from a viewpoint that mixes antinatalism with anarchocommunism (but is also compatible with the broad manifestations of class struggle).

Anonymous

Text source: http://athens.indymedia.org

The text in PDF form here:

Antinatalism as revolution Λήψη