Οι περισσότεροι από εμάς περνάμε τη ζωή μας χωρίς να απολαμβάνουμε ένα μεγάλο κομμάτι της.

Κατά τη διάρκεια των ζωών μας, είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε πράγματα που δε θέλουμε και συμβαίνουν διάφορα που δε μας αρέσουν τα οποία αναγκαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε. Αναγκαζόμαστε να περνάμε 12 χρόνια από τη ζωή μας πηγαίνοντας στο σχολείο ενώ για να βρεί κάποιος μια καλοπληρωμένη δουλειά όταν τελειώσει το λύκειο πρέπει να πάει σε ακόμα περισσότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Οι περισσότεροι από εμάς δε χαιρόμαστε να πηγαίνουμε στο σχολείο. Δε μας αρέσουν οι εργασίες, τα πρότζεκτ και τα διαγωνίσματα που πρέπει να γράφουμε. Μερικά παιδιά δέχονται bullying όταν είναι στο σχολείο. Δεν αρέσει σε όλους η δουλειά τους ή το να δουλεύουν γενικά αλλά όλοι χρειάζεται να έχουμε κάποιο είδος εισοδήματος προκειμένου να επιβιώσουμε σε αυτό τον κόσμο.

Περνάμε το μεγαλύτερο μέρος των ζωών μας πηγαίνοντας στο σχολείο και δουλεύοντας χωρίς να το απολαμβάνουμε ως επί το πλείστον. Κατά πάσα πιθανότητα δε θα απολαμβάνεις τη δουλειά σου εκτός και αν βρείς μια δουλειά που αγαπάς.

Όταν ξεκλέβουμε χρόνο από το σχολείο και τη δουλειά, μπορεί να διασκεδάσουμε πηγαίνοντας καμιά εκδρομή ή κάνοντας κάτι διασκεδαστικό με φίλους αλλά αυτές οι στιγμές χαράς και απόλαυσης κάποτε τελειώνουν και γυρίζουμε πίσω στο να κάνουμε αυτά που δεν απολαμβάνουμε.

Όταν φτάνεις σε ηλικία συνταξιοδότησης, αν μπορείς να βγείς στη σύνταξη, πιθανότατα δε σου απομένουν και πολλά χρόνια ενώ είναι πιθανό να σου παρουσιαστούν προβλήματα υγείας και να μη μπορείς να ευχαριστηθείς τίποτα όταν δε θα είσαι υποχρεωμένος να εργάζεσαι πια. Περνάμε τις ζωές μας προσπαθώντας να αντιληφθούμε και να κάνουμε πράγματα που δεν απολαμβάνουμε. Παρότι το να πηγαίνουμε στο σχολείο και να δουλεύουμε πιθανώς δεν είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο, δεν είναι απαραίτητο να φέρουμε μια άλλη ζωή σε αυτό τον κόσμο απλά για να περάσει το μεγαλύτερο μέρος της κάνοντας πράγματα που οι περισσότεροι από εμάς δεν ευχαριστιόμαστε.

Πηγή: https://www.reddit.com/r/antinatalism/comments/ihvrtg/most_of_us_go_through_life_not_enjoying_a_big/

Όλα τα ‘χε η Μαριορή … ο φερετζές της λείπει!

Πέρσι τέτοιον καιρό έτυχε να ακούσω μια συζήτηση μεταξύ μιας παρέας μόνιμων καθηγητριών που μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Το θέμα ήταν η απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη μιας ωρομίσθιας συναδέλφου τους. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία ενθουσιάστηκαν με αυτό το νέο κάνοντας σχόλια όπως «Επιτέλους, ακούσαμε και κάτι ευχάριστο εδώ μέσα! Πάντα τέτοια. Να παντρεύεται ο κόσμος να κάνει παιδιά. Άντε γιατί γεμίσαμε πια όλο γέρους και από νεολαία τίποτα! Θα χάσουμε και τη δουλειά μας ρε παιδί μου άμα δεν υπάρχουν καθόλου μαθητές!».

Μια όμως απ’ την παρέα – ξενέρωτη κατά τη γνώμη τους – δεν έδειχνε να συμμερίζεται και τόσο τον ενθουσιασμό τους. Αρχικά τους υπενθύμισε ότι η έγκυος συνάδελφός τους ήταν απλά μια ωρομίσθια που όχι μόνο δεν έχει την πολυτέλεια να παίρνει άδειες κυήσεως, μητρότητας, επιδόματα κτλ αλλά δεν έχει καν μια σταθερή θέση εργασίας και ένα μισθό. Συν τοις άλλοις, ο άντρας της δε μπορούσε να τη στηρίξει οικονομικά γιατί και ο ίδιος ωρομίσθιος εκπαιδευτικός ήταν.

Έτσι λοιπόν τους λέει «Πως είναι δυνατόν ένας σοβαρός άνθρωπος να δημιουργήσει οικογένεια με 4 ώρες δουλειά τη βδομάδα; Και θα είναι τυχεροί άμα τους πληρώσει το υπουργείο μετά από 2 χρόνια. Δεν μπορώ να τους καταλάβω. Ακόμα με τα λεφτά των γονιών τους ζουν, το παιδί τους έλλειπε και ειδικά μια τέτοια εποχή!»

Οι υπόλοιπες τη στραβοκοίταξαν λίγο και ανέλαβαν να τη βάλουν στη θέση της. Της απαντάει μία «Αμάν πια ρε Βάσω με την απαισιοδοξία σου. Όλα μαύρα τα βλέπεις! Δηλαδή τι θες να κάνουν; Είναι ευλογία θεού που τους έτυχε το παιδάκι, να πάνε να το ρίξουν επειδή δεν έχουν αυτή τη στιγμή λεφτά; Ξέρεις πόσα είναι τα ζευγάρια που παιδεύονται για χρόνια με θεραπείες για να αποκτήσουν παιδιά; Άμα λες θα το αφήσω για αργότερα και περιμένεις να πιάσεις την καλή για να μείνεις έγκυος χαιρετίσματα! Πέταξε το πουλάκι. Δε θα είσαι για πάντα γόνιμη.»

Η απαισιόδοξη καθηγήτρια δεν έδειξε να πείθεται και ανταπάντησε «Έχετε σκεφτεί τι έξοδα θα κάνουν για να γεννηθεί το μωρό, να συντηρηθεί, να μεγαλώσει; Ποιος θα τους βοηθήσει; Εδώ μ’ αυτά που παίρνουν δε συντηρούν ούτε τους εαυτούς τους!»

Πετάγεται τότε μια άλλη και της λέει «Έλα καημένη μου, αυτό θα αλλάξει όταν με το καλό γεννηθεί το μωρό! Οι γονείς προηγούνται με τα μόρια που παίρνουν και θα τους πάρουν σύντομα για αναπληρωτές. Στο κάτω κάτω θα γίνει πάλι διαγωνισμός Α.Σ.Ε.Π και άμα πετύχουν θα βολευτούν μια χαρά.» Κάπου εκεί το πηγαδάκι των καθηγητριών διαλύθηκε.

Δείτε τη συνέχεια της ιστορίας μετά από ένα χρόνο. Το ζευγάρι των ωρομισθίων είναι άνεργο λόγω των μεγάλων περικοπών στην παιδεία και των συγχωνεύσεων στα σχολεία. Άλλωστε έμειναν εκτός εργασίας ακόμα και καθηγητές με αρκετούς μήνες προϋπηρεσίας που ήταν βέβαιοι ότι θα τους ξανάπαιρναν ως αναπληρωτές.

Όσο για τον Α.Σ.Ε.Π όχι μόνο δεν κινείται φύλλο αλλά δεν έχουν προσληφθεί ούτε και οι επιτυχόντες των προηγούμενων διαγωνισμών. Το αντρόγυνο συντηρεί το παιδί του με τις πενιχρές συντάξεις των γονιών του μένοντας όλοι μαζί κάτω απ’ την ίδια στέγη.

Αυτή τη φορά τα σχόλια των πρώην συναδελφισσών της νέας μητέρας ήταν ως εξής «Μεγάλη ατυχία. Μα να μην πάρουν κανέναν τους φέτος στο σχολείο; Που να το φανταστεί κανείς κάτι τέτοιο; Πάλι καλά που τους βοηθούν και τα πεθερικά τους με το σπίτι και τα έξοδα. Θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα. Τουλάχιστον θα τους μείνει το παιδί και κάποια στιγμή θα ορθοποδήσουν. Αν δε το είχαν κι αυτό θα ήταν να τους κλαις. Χωρίς δουλειά και οικογένεια τι είσαι; Ένα τίποτα!»

Ακούγοντας αυτό το τελευταίο μου λύθηκε επιτέλους η απορία για το πως σκέπτονται όλα αυτά τα άτομα που δημιουργούν οικογένεια ενώ δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.

Εδώ και αρκετό καιρό είχα παρατηρήσει στην περιοχή που ζω πολλά ζευγάρια συμβασιούχων στο δημόσιο και εργαζομένων στα προγράμματα stage να αποκτούν παιδιά όχι ΠΡΙΝ την απόλυσή τους απ’ τις θέσεις εργασίας τους αλλά ΜΕΤΑ την απόλυση.

Αν τα είχαν αποκτήσει το διάστημα που εργάζονταν τότε θα μπορούσε κανείς να τους δικαιολογήσει λέγοντας ότι έπεσαν θύματα των απατεώνων πολιτικών που τους έταζαν μόνιμο διορισμό στο δημόσιο.

Τι είναι αυτό που μπορεί όμως να δικαιολογήσει τα άνεργα ζευγάρια που τεκνοποιούν κάτω από άθλιες οικονομικές συνθήκες; Μα φυσικά η επικίνδυνη αντίληψη ότι «όποιος-α δεν έχει δουλειά και οικογένεια είναι ένα μηδενικό».

Σύμφωνα με τις λαϊκές αντιλήψεις της εποχής μας ισχύουν οι παρακάτω ισότητες: δουλειά + οικογένεια = απόλυτη ευτυχία , δηλαδή 1 + 1 = 2 ενώ αντίστοιχα έχουμε έλλειψη δουλειάς + έλλειψη οικογένειας = απόλυτη δυστυχία , δηλαδή 0 + 0 = 0.

Αν λοιπόν οι άνθρωποι έχουν μηδενικές προοπτικές στα εργασιακά τους θέματα τότε είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσουν οικογένεια έτσι ώστε να αποφύγουν την απόλυτη δυστυχία και να γευτούν την ευτυχία έστω και κατά το ήμισυ. Να έχουν δηλαδή, έλλειψη δουλειάς + οικογένεια = μισή ευτυχία ( 0 + 1 = 1 ).

Η πίεση για δημιουργία οικογένειας όμως πέφτει κατά κύριο λόγο στους ώμους των γυναικών. Για τους άντρες υπάρχουν τουλάχιστον κάποια ελαφρυντικά, ειδικά αν έχουν μια αξιόλογη καριέρα ενώ οι άτεκνες καριερίστριες προκαλούν αηδία στους περισσότερους ανθρώπους και αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγήν.

Παρόλα αυτά η τεκνοποίηση θεωρείται απ’ τους πάντες σχεδόν ως ο μοναδικός προορισμός του ανθρώπου και γι’ αυτό η παράλειψη της προκαλεί την κοινωνική κατακραυγή αν αυτό γίνει εσκεμμένα (όπως στην περίπτωση των άτεκνων από επιλογή) ή τον οίκτο αν γίνει παρά τη θέληση των ατόμων (όπως σε περιπτώσεις στειρότητας και ασθενειών που καθιστούν την εγκυμοσύνη απαγορευτική).

Σύμφωνα με τις κοινωνικές αντιλήψεις της εποχής μας (στην Ελλάδα τουλάχιστον), οποιαδήποτε γυναίκα είναι αρκετά υγιής για να μπορεί να αποκτήσει παιδιά είναι υποχρεωμένη να τα αποκτήσει (τα δύο πρώτα κρίνονται ως απαραίτητα ενώ η πολυτεκνία υποστηρίζεται φανατικά από τους θρησκευτικούς – πατριωτικούς κύκλους) και δε γίνεται δεκτή καμία δικαιολογία σε αυτό το θέμα.

Όποια μπορεί να μείνει έγκυος αλλά το αποφεύγει επίτηδες ή καταφεύγει σε εκτρώσεις θεωρείται λίγο πολύ ανώμαλη, μια κακιά μάγισσα που μισεί τα παιδιά και στερεί την κοινωνία και την πατρίδα της από ένα νέο εργατικό δυναμικό και νέους φαντάρους.

Παρότι υπάρχουν αρκετά άτομα που δεν ενθουσιάζονται με την ιδέα να γίνουν γονείς, στο τέλος υποκύπτουν και αποκτούν παιδιά γιατί απλά «έτσι κάνει όλος ο κόσμος» ή επειδή τους έχουν διδάξει ότι το να μην κάνεις παιδιά ενώ μπορείς είναι κάτι τόσο απαράδεκτο που αν μείνεις άτεκνος-η επίτηδες θα τιμωρηθείς είτε απ’ την κοινωνία με περιθωριοποίηση είτε απ’ το θεό στη μετά θάνατον ζωή!

Γι’ αυτό σχεδόν οι πάντες κάνουν οικογένεια επειδή δε βλέπουν καμία άλλη εναλλακτική ή επειδή τρέμουν τις θυελλώδεις κοινωνικές αντιδράσεις αν τολμήσουν να πουν ότι δεν τους αρέσει αυτός ο τρόπος ζωής και ότι έχουν άλλα σχέδια για το μέλλον τους.

Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων καταδικάζεται σε ισόβια μιζέρια μόνο και μόνο επειδή δεν έχει όραμα για κάτι διαφορετικό ή επειδή δεν έχει το θάρρος να το επιδιώξει αντιστεκόμενο στις κοινωνικές πιέσεις.

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω τα περισσότερα άτομα βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά στο βούρκο του πατρίς- θρησκεία- οικογένεια μέχρι που είναι αδύνατο να βγουν και πνίγονται μέσα στα σκατά.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση δε μπορώ να κάθομαι με σταυρωμένα χέρια. Δεν ανέχομαι να βλέπω άλλους ανθρώπους να κάνουν τη ζωή τους χειρότερη απ’ ότι είναι, να καταστρέφονται εξαιτίας βλακωδών κοινωνικών αντιλήψεων.

Από δω και πέρα θα ασχοληθώ εκτεταμένα με το θέμα της ατεκνίας από επιλογή είτε με δικά μου κείμενα είτε με μεταφράσεις από αγγλόφωνα blog. Αυτό λοιπόν είναι μόνο η αρχή.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 31/01/2012 στη διεύθυνση http://eleftheria111.wordpress.com

Πηγή κειμένου: http://blackandredmatters.blogspot.com

Είναι ανήθικο να κάνεις παιδιά όσο υπάρχει ο καπιταλισμός.

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει άμα οι προλετάριοι(εργαζόμενοι) δεν κάνουν παιδιά. Αυτό σημαίνει δυο πράγματα: ότι είναι ανήθικο να κάνουμε παιδιά που θα ζήσουν στη φρίκη του καπιταλισμού, και ότι το να μην κάνουμε παιδιά είναι ένας τρόπος ταξικού πολέμου ενάντια στους καπιταλιστές διότι έτσι αρνούμαστε να παραδώσουμε νέους σκλάβους στο σύστημά τους.

Πολλοί άνθρωποι χαίρονται όταν κάνουν παιδί, και κατά μεγάλο μέρος αυτή η χαρά οφείλεται σε μια κουλτούρα που έχει καλλιεργηθεί επίτηδες εδώ και πολύ καιρό από το καπιταλισμό και τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις. Οι καπιταλιστές χρειάζονται τα παιδιά για να τα εκμεταλλευτούν ως εργάτες, και οι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις τα εκμεταλλεύονται ως στρατιώτες σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ως μητέρες νέων σκλάβων. Σήμερα μιλάνε για υπογεννητικότητα και δίνουν επιδόματα σε όποιον κάνει παιδιά. Το σύστημα θέλει τα παιδιά μας, γιατί πρέπει εμείς να του τα δώσουμε τόσο εύκολα όταν υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να έχουμε ερωτική απόλαυση χωρίς εγκυμοσύνη;

Σε μια τέλεια κοινωνία δεν θα υπήρχε λόγος να μην κάνουμε παιδιά, αλλά δεν ζούμε σε μια τέλεια κοινωνία, αντιθέτως ζούμε σε μια πολύ άδικη κοινωνία. Τα παιδιά είναι οι μελλοντικοί σκλάβοι του συστήματος. Γι’ αυτό το σύστημα προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι καλό να κάνουμε παιδιά. Πόσο καλό όμως μπορεί να θεωρηθεί το να παραδίδεις νέους σκλάβους στο σύστημα; Το παιδί σου θα αναγκαστεί να εργαστεί για τους καπιταλιστές κι έτσι θα υποστεί τη φρίκη του καπιταλισμού, θα ζήσουν την ανεργία, τη φτώχεια, την καταπίεση στο χώρο εργασίας, θα μείνουν άστεγα, θα αρρωστήσουν και δεν θα έχουν ιατρική φροντίδα κλπ. Πολλά παιδιά θα εξαναγκαστούν να γίνουν στρατιώτες σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και θα σκοτωθούν για χάρη των καπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Πόσο ηθικό είναι να κάνεις παιδιά που ξέρεις ότι θα γίνουν σκλάβοι μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα; Είναι σίγουρα ανήθικο, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό.

Όταν κάνεις παιδιά βοηθάς το καπιταλισμό, πράγμα που σημαίνει ότι ένας τρόπος να πολεμήσεις τον καπιταλισμό είναι να μην κάνεις παιδιά. Αν όλοι οι προλετάριοι (εργαζόμενοι) αρνηθούν να κάνουν παιδιά, τότε ο καπιταλισμός δεν θα μπορεί να βρει νέους εργαζόμενους να εκμεταλλευτεί. Κάποτε οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονταν τη παιδική εργασία στα εργοστάσια, και κάποτε οι ιδιοκτήτες σκλάβων εξανάγκαζαν δια της βίας τους σκλάβους να κάνουν σεξ ή βίαζαν οι ίδιοι σκλάβες ώστε να κάνουν παιδιά που τα χρησιμοποιούσαν ή τα πούλαγαν ως νέους σκλάβους. Σε κάποιες κοινωνίες υπήρχε νομοθεσία με αυστηρές ποινές για όποιον δεν παντρεύονταν. Κάθε εκμεταλλευτικό σύστημα χρειάζεται παιδιά για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει, κι αυτό σημαίνει ότι η έλλειψη παιδιών είναι απειλή για κάθε εκμεταλλευτικό σύστημα. Οι καπιταλιστές φοβούνται την υπογεννητικότητα γιατί όσο λιγότεροι είναι οι εργαζόμενοι τόσο λιγότεροι είναι και οι άνεργοι, κι άρα τόσο λιγότερο μπορούν οι καπιταλιστές να πιέσουν τους εργαζόμενους να δεχτούν μισθούς πείνας. Οι καπιταλιστές έχουν τεράστιο συμφέρον από τη γέννηση παιδιών, εμείς οι εργαζόμενοι όχι.

Το να μην κάνεις παιδιά λοιπόν είναι μια ηθική πράξη, και ταυτόχρονα και μια επαναστατική πράξη. Είναι ηθικό γιατί έτσι δεν δημιουργείς νέους ανθρώπους που θα νιώσουν τη φρίκη του καπιταλισμού. Και είναι επαναστατικό επειδή έτσι στερείς από τους καπιταλιστές τους νέους σκλάβους και νέους ανέργους που χρειάζονται. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει αν οι προλετάριοι (εργαζόμενοι) αρνούνται να κάνουν παιδιά.

Κι αν κάποια/ος έχει κάνει ήδη παιδιά; Τότε είναι ηθικό χρέος να τους δώσει όλα τα εφόδια που χρειάζονται ώστε να μπορέσουν να γίνουν μεγάλοι επαναστάτες. Να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν πώς δουλεύει το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα και πώς μπορεί να γκρεμιστεί. Και να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν γιατί όταν μεγαλώσουν δεν πρέπει να κάνουν παιδιά.

Όποιος προλετάριος αισθάνεται ανάγκη να μεγαλώσει παιδιά, ας υιοθετήσει παιδιά που είναι ορφανά. Υπάρχουν πάρα πολλά ορφανά παιδιά που χρειάζονται γονείς.

Το θέμα των παιδιών αφορά εντονότερα τις γυναίκες εργαζόμενες, καθώς το σύστημα χρησιμοποιεί τη μήτρα του σώματός τους για να πάρει το παιδί που θα γίνει μελλοντικός σκλάβος του συστήματος. Είναι λοιπόν και φεμινιστικό ζήτημα καθώς αφορά την γυναικεία απελευθέρωση.

Πρέπει άμεσα η εργατική τάξη να κηρύξει γενική απεργία γεννήσεων, να αρνηθούμε να παραδώσουμε νέους σκλάβους στα γρανάζια του καπιταλισμού.

Πηγή: https://www.athens.indymedia.org/post/1599532/

Γυναίκες της Αραβίας μας λένε γιατί δε θέλουν να γίνουν μητέρες.

«Δε θέλω να είμαι υποχρεωμένη να διαλέξω ανάμεσα στο να αγοράσω ένα φόρεμα για μένα ή να πάρω πάνες για το μωρό.»

Στο μεγαλύτερο μέρος του αραβικού κόσμου είναι ακόμα ταμπού το να παραδέχονται ανοιχτά οι γυναίκες ότι δε θέλουν να κάνουν παιδιά. Αλλά τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες νεαρές γυναίκες αντιμάχονται ενεργά την επικρατούσα άποψη που λέει ότι ο κύριος σκοπός στη ζωή τους είναι να γίνουν μητέρες.

Μίλησα με δέκα γυναίκες της Αραβίας και τους ζήτησα να περιγράψουν γιατί αποφάσισαν να μην κάνουν παιδιά. Οι απαντήσεις κυμάνθηκαν από φόβους ότι δε θα μπορούσαν να κρατήσουν τα παιδιά τους ασφαλή σε μια περιοχή που συχνά είναι πολιτικά ασταθής μέχρι το ότι απλά δεν ήθελαν να ενδώσουν σε αυτά που η κοινωνία και οι οικογένειες τους απαιτούν.

«Είναι σχεδόν εγωιστικό το να φέρεις ένα παιδί σε αυτό τον κόσμο.»

«Δε θέλω να γίνω μητέρα γιατί η Υεμένη – και οι αραβικές χώρες γενικά – δε μπορούν να εγγυηθούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα για όλα τα παιδιά όπως ποιοτική εκπαίδευση και αξιοπρεπή κατοικία. Είναι σχεδόν εγωιστικό το να θες να φέρεις ένα παιδί σε αυτό τον κόσμο. Και καθώς ο πληθυσμός μας εξακολουθεί να αυξάνεται με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς, οι βασικοί μας πόροι μόνο μειώνονται. Έτσι αν τα πράγματα συνεχίσουν σε αυτό το ρυθμό, θα έρθει η μέρα που απλά δε θα υπάρχει αρκετή τροφή στον κόσμο για να τους ταΐσουμε όλους.»

Marwa, 26, Αρχιτέκτονας

«Δε νομίζω ότι θα μπορούσα να αντικρίσω το γιο μου ή την κόρη μου τη μέρα που θα με ρωτούσαν γιατί αποφάσισα να τα φέρω σε αυτό τον κόσμο.»

«Γιατί να θέλω να μεγαλώσω ένα παιδί στην Αίγυπτο, μέσα σε όλη αυτή την αδικία και την ασχήμια – τρώγοντας ανθυγιεινό φαγητό, πίνοντας νερό ελλιπώς επεξεργασμένο και αναπνέοντας όλον αυτό το μολυσμένο αέρα; Και όσο καλά εκπαιδευμένο κι αν είναι το παιδί, όσο ικανό κι αν γίνει, ποτέ δε θα εκπληρώσει τα όνειρα του επειδή δε θα είναι το παιδί κάποιου πλούσιου και ισχυρού. Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι ακόμα και αν το παιδί μου μεγαλώσει και γίνει καλός άνθρωπος, εύκολα θα μπορούσε να καταλήξει να σταλεί στη φυλακή με ψευδείς κατηγορίες από έναν οργισμένο, απάνθρωπο τύραννο. Αν αυτό συνέβαινε, πραγματικά δε νομίζω ότι θα μπορούσα να αντικρίσω το γιο μου ή την κόρη μου τη μέρα που θα με ρωτούσαν γιατί αποφάσισα να τα φέρω σε αυτό τον κόσμο γιατί σίγουρα δε ζήτησαν αυτή τη ζωή.»

Israa, 27, επιχειρηματίας

«Δε θέλω να κάνω παιδιά γιατί δε θα έχω τις απαντήσεις για το 70% των θεμελιωδών ερωτημάτων της ζωής που θα με ρωτήσουν.»

«Σίγουρα, η ιδέα να κάνεις παιδιά είναι ελκυστική – ένας μικρός άνθρωπος δημιουργημένος από τα γονίδιά σου και τα γονίδια του ανθρώπου που αγαπάς περισσότερο. Αλλά δε θέλω να κάνω παιδιά γιατί δε θα έχω τις απαντήσεις για το 70% των θεμελιωδών ερωτημάτων της ζωής που θα με ρωτήσουν. Τι να τους πω για παράδειγμα όταν θα θέλουν να καταλάβουν θέματα που έχουν να κάνουν με την πίστη και τη φιλοσοφία; Όταν μου έχουν εμπιστοσύνη ότι γνωρίζω τις σωστές απαντήσεις, θα έπρεπε να παραδεχτώ ότι δεν έχω ιδέα ή θα έπρεπε να μοιραστώ αυτά που νομίζω ότι ξέρω, τα οποία θα μπορούσαν να είναι τελείως λάθος; Θα μ’ άρεσε να βιώσω πως είναι να έχεις οικογένεια – να αφήσω ένα αποτύπωμα σε αυτό τον κόσμο πλάι σε έναν σύντροφο καλλιεργημένο, όμορφο και γνωστικό. Αλλά απλά δε νομίζω ότι μπορώ να αναλάβω την πλήρη ευθύνη για μια άλλη ζωή. Και είμαι σίγουρη ότι τα παιδιά δε θα είναι πλήρως ικανοποιημένα ούτως ή άλλως με το περιβάλλον που θα τους παρέχω. Φυσικά η καρδιά μου λιώνει όταν βλέπω τους ανιψιούς μου και τις ανιψιές μου αλλά γνωρίζω ότι το να μεγαλώνεις ένα παιδί δεν είναι τόσο απλό και δε θέλω να πειραματιστώ εγωιστικά πάνω σ’ αυτό απλά για να δοκιμάσω τις ικανότητες μου ως μητέρα ή ως ένα απλό ανθρώπινο ον.»

Nada, 22, συγγραφέας

«Δε θα έχω την οικονομική άνεση να στείλω τα παιδιά μου σε ένα καλό σχολείο.»

«Θέλω να συνεχίσω να εργάζομαι και το να το κάνω αυτό παράλληλα με το να είμαι μητέρα θα ήταν απίστευτα δύσκολο. Επίσης ξέρω ότι δε θα έχω την οικονομική άνεση να στείλω τα παιδιά μου σε ένα καλό σχολείο. Και ακόμα και αν μπορούσα αυτό θα σήμαινε να δουλεύω μέρα νύχτα για να το πληρώνω χωρίς να μου μένει χρόνος για να φροντίσω τα παιδιά πραγματικά όπως θα έπρεπε να κάνει ένας γονιός.»

Mai, 27, δημοσιογράφος

«Ο κόσμος είναι υπερβολικά επικίνδυνος και καταστροφικός»

«Ασκείται τόσο μεγάλη πίεση στις γυναίκες επειδή η επικρατούσα άποψη είναι ότι η μητρότητα είναι ένα φυσικό ένστικτο που υπάρχει μέσα σε όλες μας. Αλλά δεν υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις που να υποστηρίζουν αυτό τον ισχυρισμό. Πιστεύω ότι οι περισσότερες γυναίκες επιλέγουν να γίνουν μητέρες επειδή πιέζονται από την οικογένειά τους και την κοινωνία ώστε να συμμορφωθούν. Προσωπικά θεωρώ ότι το να κάνεις παιδιά είναι εγωιστικό και απάνθρωπο – ο κόσμος είναι υπερβολικά επικίνδυνος και καταστροφικός ως μέρος για να μεγαλώσεις ένα παιδί.»

Nour, 19, φοιτήτρια

«Δεν είμαι έτοιμη να φροντίσω κάποιον άλλο.»

«Δε θέλω να κάνω παιδιά γιατί δεν είμαι έτοιμη να φροντίσω κάποιον άλλο και γενικά δεν έχω κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα παιδιά. Για παράδειγμα, δε θέλω να είμαι υποχρεωμένη να διαλέξω ανάμεσα στο να αγοράσω ένα φόρεμα για μένα ή να πάρω πάνες για το μωρό.»

Jihad, 32, παραγωγός

«Ακόμα και αν ολόκληρος ο κόσμος εξαρτώταν μόνο από εμένα για να αναπαραχθεί πάλι δε θα έκανα παιδί.»

«Απλά δε νιώθω αυτή την ακατανίκητη επιθυμία να γίνω μητέρα. Όλοι λένε ότι θα το μετανιώσω και ότι η μητρότητα είναι ένα φυσικό ένστικτο που βρίσκεται μέσα σε κάθε γυναίκα. Πλασάρουν αυτή τη ρομαντική αντίληψη ότι οι γυναίκες είναι το θεμέλιο όλης της ανθρωπότητας και ότι είναι δική μας ευθύνη να μεγαλώνουμε παιδιά έτσι ώστε να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Και μετά υπάρχουν εκείνοι που το βλέπουν μέσα από μια καθαρά βιολογική σκοπιά – επιμένοντας να κάνω παιδιά επειδή αυτή είναι η βασική μου λειτουργία ως ανθρώπινο ον. Αλλά εγώ δε συμμερίζομαι καμία από αυτές τις απόψεις. Ακόμα και αν ολόκληρος ο κόσμος εξαρτώταν μόνο από εμένα για να αναπαραχθεί πάλι δε θα έκανα παιδί γιατί πολύ απλά δεν έχω όρεξη.»

Lama, 33, λογίστρια

«Ο κόσμος είναι ένα απάνθρωπο μέρος γεμάτο φρίκη και πόνο.»

«Δε θέλω να κάνω παιδιά γιατί ο κόσμος είναι ένα απάνθρωπο μέρος γεμάτο φρίκη και πόνο – πόλεμοι, πείνα, φτώχεια, αρρώστια, έγκλημα. Όλο αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι αν αυτό είναι πραγματικά ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο θα ήθελα να μεγαλώσω ένα παιδί. Το να αναγκάσεις έναν άνθρωπο να ζήσει σε αυτό τον κόσμο είναι σχεδόν απάνθρωπο. Αν πραγματικά αγαπάς τα παιδιά σου τότε μην τα φέρεις σε αυτό τον κόσμο. Και αν τα φυσικά ένστικτά σου γίνουν πραγματικά ακατανίκητα τότε πραγματικά θα ‘πρεπε να σκεφτείς την υιοθεσία.»

Nesreen, 23, καθηγήτρια αγγλικών

«Φοβάμαι ότι κάτι θα τους συμβεί και θα τα χάσω.»

«Φοβάμαι να κάνω παιδιά γιατί φοβάμαι ότι κάτι θα τους συμβεί και θα τα χάσω. Έζησα στη Συρία μεγάλο μέρος του πολέμου και παρότι δεν έχασα κανέναν κοντινό μου δε μπορώ να φανταστώ τον πόνο που ένιωσαν άλλες οικογένειες όταν έχασαν παιδιά. Εγώ προσωπικά δε θα μπορούσα να αντέξω μια τόσο μεγάλη απώλεια. Έτσι για να διευκολύνω τον εαυτό μου αποφάσισα καταρχάς να μην κάνω παιδιά.»

Dana, 26, δασκάλα

«Δεν πιστεύω ότι τα γονίδιά μου είναι τόσο ιδιαίτερα ώστε να αποτελεί υποχρέωσή μου να τα μεταβιβάσω.»

«Πιστεύω ότι όλοι θα έπρεπε να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας στα παιδιά που ήδη υπάρχουν και στις απάνθρωπες συνθήκες που πολλά απ’ αυτά βιώνουν. Δεν πιστεύω ότι τα γονίδιά μου είναι τόσο ιδιαίτερα ώστε να αποτελεί υποχρέωσή μου να τα μεταβιβάσω σε μια άλλη γενιά και δεν κατέχω το είδος των ειδικών δεξιοτήτων πάνω στο οποίο βασίζεται η ανθρωπότητα για να επιβιώσει. Τέλος, δεν είμαι τόσο απερίσκεπτη ώστε απλά να ελπίζω για το καλύτερο και να αγνοώ το γεγονός ότι, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι, δε διαθέτω τις απαραίτητες ικανότητες να μεγαλώσω ένα υγιές παιδί.»

Janna, 30, οδοντίατρος

https://www.vice.com/en_us/article/gy8vwm/arab-women-tell-us-why-they-dont-want-to-become-mothers

Δε μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος να θέλει να κάνει παιδιά.

Το να κάνεις παιδιά έχει τόσα πολλά μειονεκτήματα. Πρώτα απ’ όλα, το κόστος ανατροφής ενός παιδιού από τη γέννησή του μέχρι τα 18 είναι γύρω στα 200.000 δολάρια. Αυτά είναι χρήματα που θα μπορούσαν να ξοδευτούν σε ταξίδια, ένα ωραίο σπίτι, ένα ωραίο αυτοκίνητο ή κάποιο άλλο είδος πολυτελείας.

Όταν οι άνθρωποι κάνουν παιδιά ή σκέπτονται να κάνουν παιδιά, δε σκέπτονται ποτέ το πως θα επωφεληθούν τα παιδιά τους από τη γέννηση. Σκέπτονται μόνο τα δικά τους εγωιστικά οφέλη από την απόκτηση τους όπως το ότι χαίρονται τα μωρά και τα παιδιά, ότι βρήκαν ένα σκοπό ή νόημα στη ζωή τους ή υποκύπτουν στην κοινωνική πίεση.

Όταν αυτό το παιδί γεννιέται, εξαναγκάζεται να πάει στο σχολείο, να βρει δουλειά, να πληρώνει λογαριασμούς, να γεράσει και να πεθάνει μια μέρα. Ακόμα και αν το παιδί ζήσει μια επί το πλείστον καλή ζωή, θα βιώσει μερικά τουλάχιστον άσχημα πράγματα στην πορεία της ζωής του.

Δε μπορείς να εγγυηθείς ότι το παιδί σου θα γεννηθεί υγιές και ότι θα ζήσει μια καλή ζωή για πολλά χρόνια. Αυτό το παιδί θα μπορούσε να γεννηθεί παράλυτο, θα μπορούσε να γεννηθεί με μια ανίατη ασθένεια ή κάποια ψυχική νόσο. Ένα άτομο που δεν υπάρχει δε βλάπτεται απ’ το να μη γεννηθεί γιατί δεν υπάρχει.

Βλέποντας και μόνο τον κύκλο της ζωής και τον τρόπο με τον οποίο η ζωή δουλεύει γενικά θα έπρεπε να κάνει τον καθένα να μη θέλει να αποκτήσει παιδιά. Υπάρχουν πολλά πράγματα στη ζωή που δε μπορούμε να ελέγξουμε. Όλοι μας εξαναγκαζόμαστε να υπάρχουμε, να πηγαίνουμε σχολείο, να μεγαλώνουμε, να δουλεύουμε, να γερνάμε και να πεθαίνουμε. Και μετά ο κύκλος συνεχίζεται εφόσον υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να αναπαράγονται απερίσκεπτα.

I can’t figure out why anyone wants to have kids from antinatalism

Les U. Knight – Γιατί οι αληθινοί αναρχικοί δεν αναπαράγονται

Εμείς οι αναρχικοί έχουμε πολλούς λόγους να αποφεύγουμε την αναπαραγωγή σήμερα. Ο περιττός πολλαπλασιασμός μας τρέφει τις ίδιες τις δυνάμεις που προσπαθούμε να αντιπαλέψουμε και μας εμποδίζει να ζήσουμε όσο ελεύθερα θα μπορούσαμε. Ο καπιταλισμός εξαρτάται από την αύξηση του πληθυσμού και του αναλώσιμου εργατικού δυναμικού. Η εργατιά αποκτά δύναμη όταν υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για εργαζόμενους.

Καθώς η ζήτηση για αγαθά μειώνεται και οι αγορές παύουν να αναπτύσσονται, οι οικονομικές αλλαγές που επιδιώκουμε θα επιτευχθούν πιο εύκολα. Βιώσιμα οικονομικά συστήματα θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις ξεπερασμένες καταστροφικές μεθόδους όταν λιγοστέψει ο αριθμός των καταναλωτών.

Οι κοινωνικοί θεσμοί εξαρτώνται από τη δημιουργία οικογενειών. Οι εκκλησίες, τα σχολεία και οι κοινωνικές υπηρεσίες χρειάζονται νέες προμήθειες ανθρωπίνων σωμάτων για να υπάρχουν.

Οι επιχειρήσεις επικροτούν τις γεννήσεις. Σα να γιορτάζεται κάθε νέα Βορειοαμερικανική ζωή, ένα πολυθέσιο όχημα βγαίνει έτοιμο από τη γραμμή παραγωγής για να τη συντροφεύσει.

Οι αναρχικοί γενικά αντιτίθενται στην κουλτούρα της εργασίας, της παραγωγής και της κατανάλωσης. Η αναπαραγωγή αυξάνει τη συμμετοχή σε αυτούς τους θεσμούς. Οι εργαζόμενοι με παιδιά εξαρτώνται περισσότερο από τις δουλειές τους και είναι λιγότερο πιθανό να απεργήσουν. Οι αναρχικοί παίρνουν ρίσκα που οι γονείς δε μπορούν.

Το να σκεφτούμε να μην παράξουμε περισσότερους απογόνους είναι δύσκολο για τους περισσότερους από εμάς. Είναι μια ελευθερία που την προστατεύουμε με λύσσα παρότι – με εξαίρεση την κινεζική κυβέρνηση – κανένας δεν προσπαθεί να μας την αφαιρέσει.

Το κατεστημένο σίγουρα δεν προσπαθεί να μας πείσει να μην αναπαραχθούμε. Οι κυβερνήσεις παραδοσιακά ήταν ναταλιστικές και συχνά επιδοτούν την αναπαραγωγή. Οι αποδιοργανωμένες μάζες είναι πιο εύκολο να ελεγχθούν απ’ ότι οι μικρές ενοποιημένες ομάδες.

Αν ο καθένας μας παράγει έναν λιγότερο μαθητή για τα σχολεία, έναν λιγότερο στρατιώτη για το στρατό, έναν λιγότερο μισθωτό σκλάβο για εκμετάλλευση από τις βιομηχανίες, έναν λιγότερο καταναλωτή και ένα λιγότερο πιόνι στην παγίδα διατήρησης της κυβέρνησης, θα βοηθήσουμε στην κατάρρευση του παλιού συστήματος. Και όταν αυτό καταρρεύσει δε θα πέσει πάνω σε κανένα από τα παιδιά που επιλέξαμε να μη φέρουμε στον κόσμο.

Η αναρχία συμπεριλαμβάνει το να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις ζωές μας. Η δημιουργία ενός εξαρτημένου ατόμου που χρειάζεται τη βοήθεια μιας ολόκληρης κοινότητας για να μεγαλώσει αναγκάζει τους άλλους να μοιραστούν τις ευθύνες που προκύπτουν απ’ την ελεύθερη επιλογή ενός ζευγαριού. Η αναπαραγωγή, που ιδίως απαιτεί εξτρά υπηρεσίες για την αναπαραγωγή, αποφεύγει την προσωπική ευθύνη.

Οι αναρχικοί είναι αντίθετοι στην ιεραρχία και υποστηρίζουν την αλληλεπίδραση μεταξύ ίσων. Οι σχέσεις γονέων – παιδιών είναι ιεραρχικές κι όχι συναινετικές. Τα παιδιά δεν επιλέγουν να γεννηθούν αλλά οι γονείς επιλέγουν να κάνουν παιδιά.

Η δημιουργία ενός εξαρτημένου παιδιού δημιουργεί επίσης μια εξουσιαστική φιγούρα για πολλά χρόνια. Ζευγάρια που κάνουν παιδιά “από ατύχημα” δεν έχουν αναλάβει τις ευθύνες που συνεπάγεται η γονιμότητα τους.

Οι αναρχικοί και οι περιβαλλοντιστές αντιλαμβάνονται ότι η βιόσφαιρα βρίσκεται σε κίνδυνο και ότι έξι δισεκατομμύρια από εμάς είναι υπερβολικά μεγάλος αριθμός.

Αναλαμβάνοντας τις προσωπικές μας ευθύνες αποφεύγουμε την αναπαραγωγή για χάρη τόσο της ανθρωπότητας όσο και της γης. Η γήινη βιόσφαιρα θα επωφεληθεί καθώς κάθε εκμετάλλευση της φύσης από τους ανθρώπους θα μειωθεί. Η ανθρώπινη κοινωνία θα επωφεληθεί από το βελτιωμένο ποσοστό γεννήσεων καθώς οι ελλείψεις σε τρόφιμα, στέγη και πόρους είναι πιθανό να μειωθούν. Τα παιδιά που υπάρχουν θα μπορούσαν να φροντιστούν καλύτερα στους περίεργους καιρούς που έρχονται αν είναι λιγότερα σε αριθμό. Με το να μην αναπαραγόμαστε θα έχουμε περισσότερο χρόνο και ενέργεια για να προωθήσουμε την κοινωνική αλλαγή.

Οι αναρχικοί δεν επιδιώκουν ούτε την ασφάλεια ούτε τη σταθερότητα καθώς κατανοούν ότι αυτές οι καταστάσεις αυταπάτης δεν είναι συμβατές με την πραγματική κοινωνική αλλαγή. Οι γονείς επιδιώκουν και την ασφάλεια και τη σταθερότητα για χάρη των παιδιών τους. Οι καλοί γονείς δε γίνονται καλοί αναρχικοί.

Όταν σκεφτόμαστε να βελτιώσουμε την πυκνότητα του πληθυσμού μας πολλοί βλέπουν το θάνατο ως το μόνο μέσο για να το πετύχουμε. Στην πραγματικότητα ο θάνατος έχει ελάχιστη επίδραση στον παγκόσμιο πληθυσμό. Ένα εκατομμύριο θάνατοι αντισταθμίζονται σε λιγότερο από μια βδομάδα. Τα υψηλά ποσοστά θανάτων προκαλούν υψηλά ποσοστά γεννήσεων.

Για πολλούς ανθρώπους το να εγκαταλείψουν τη φαντασίωση του να μεγαλώσουν παιδιά που είναι βιολογικά δικά τους μπορεί να φαίνεται μεγάλη θυσία.

Όμως αν είμαστε πρόθυμοι να διακινδυνεύσουμε την κοινωνική μας θέση, τη δουλειά μας και μερικές φορές την ελευθερία μας τότε σίγουρα μπορούμε να σκεφτούμε να εγκαταλείψουμε κάτι που δεν υπάρχει ακόμα.

Κάποιοι λένε ότι χρειάζεται να γεννάμε περισσότερους αναρχικούς αλλά πόσοι από εμάς προέρχονται από αναρχικούς γονείς; Δε μπορείς να κάνεις κάποιον αναρχικό. Είναι στο χέρι του να αποφασίσει. Πιθανόν να έχουμε περισσότερη τύχη επηρεάζοντας τα παιδιά των άλλων.

Σε κάθε περίπτωση αυτό θα σήμαινε ότι περιμένουμε απ’ τα παιδιά μας να κάνουν αυτά που εμείς θα έπρεπε να κάνουμε με καθυστέρηση 15 – 20 χρόνων. Η αναρχία μπορεί να έρθει αυτή τη στιγμή αν το επιλέξουμε.

Το να επιλέξουμε εθελοντικά να μην προσθέσουμε έναν ακόμα άνθρωπο στους δισεκατομμύρια υπάρχοντες είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον πλανήτη και το ισχυρότερο πλήγμα που μπορούμε να καταφέρουμε ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Πηγή κειμένου: http://www.vhemt.org/anobreed.htm

https://againstnatalism.blogspot.com/2019/06/les-u-knight.html

Ο σεξισμός είναι μια ναταλιστική εφεύρεση

Σκεφτείτε το, γιατί οι γυναίκες αντιμετωπίζονται λες και είναι κατώτερες από τους άντρες σε ορισμένες περιστάσεις;

Επειδή οι ναταλιστές εξισώνουν την αξία μιας γυναίκας με τα αναπαραγωγικά της όργανα.

Παραδείγματα:

Λένε στις γυναίκες να παραμείνουν παρθένες μέχρι το γάμο έτσι ώστε ο άντρας τους να μπορεί να είναι βέβαιος 100% ότι το μωρό είναι δικό του

Λένε στις γυναίκες να καλύπτονται μόλις μπουν στην εφηβεία επειδή προφανώς οι άντρες γύρω τους δε θα μπορέσουν να ελέγξουν τις ζωώδεις ορμές για αναπαραγωγή μαζί τους

Οι στείρες γυναίκες θεωρούνται ότι δεν είναι “αληθινές γυναίκες” ή ότι είναι “άχρηστες”

Αν μια γυναίκα αποφασίσει να κάνει σεξ για απόλαυση στιγματίζεται ως πόρνη και αντιμετωπίζεται σαν ένα χρησιμοποιημένο αντικείμενο επειδή “ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕΞ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΙΖΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΣΥΖΥΓΟ ΣΟΥ!!!”

Σε μια γυναίκα που αποφασίζει να μην αναπαραχθεί της λένε “Το βιολογικό σου ρολόι πρέπει να αρχίσει να χτυπάει” γιατί ο θεός δεν επιτρέπει να έχουν οι γυναίκες άποψη για το σώμα τους

Οι στείρες γυναίκες δίνονται με αντάλλαγμα λιγότερη προίκα επειδή οι πατεράδες τους θέλουν να τις ξεφορτωθούν

Γίνονται εκτρώσεις θηλυκών εμβρύων επειδή οι γονείς πιστεύουν ότι ως γυναίκες θα είναι υπερβολικά απασχολημένες με το να γεννοβολάν παιδιά και δε θα μπορούν να τους φροντίσουν στα γεράματά τους

Στις νεαρές γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό να τους προσφερθεί δουλειά εξαιτίας του φόβου ότι θα μείνουν έγκυες και θα χρεώσουν την εταιρεία με τα έξοδα της άδειας μητρότητας

Οι σεξιστές πραγματικά βλέπουν τις γυναίκες ως σεξουαλικά αντικείμενα

“Ο ρόλος της γυναίκας είναι να είναι σύζυγος και να γεννάει τα παιδιά του άντρα της”

Όλες οι μεγάλες θρησκείες λένε ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άντρα και ότι θα έπρεπε να αισθάνεται προνομιούχα που φέρνει στον κόσμο τα παιδιά του

Οι ναταλιστές απλά κάνουν τα πάντα σκατά.

Sexism is a natalist invention from antinatalism

 

Οι μαμάδες – μάρτυρες ψεύδονται

Το παρακάτω κείμενο προέρχεται απ’ το αγγλόφωνο blog «happily childfree» στη διεύθυνση http://www.happilychildfree.com όπου έχει αναρτηθεί με τον τίτλο «Martyr mommies lie».

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να ξεκαθαρίσω ότι τα blog και τα forum για άτεκνους-ες από επιλογή φιλοξενούν απόψεις ανθρώπων που μπορεί να διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους όσον αφορά τις πολιτικές – κοινωνικές και θρησκευτικές τους αντιλήψεις. Δε σημαίνει απαραίτητα ότι το θέμα της ατεκνίας από επιλογή είναι κάτι που αφορά μόνο τους αντιεξουσιαστές και τους κύκλους αθεϊστών. Παρά τις όποιες διαφορές όμως στον τρόπο σκέψης, όσοι-ες θέλετε να ασχοληθείτε με το θέμα μπορείτε να βρείτε ενδιαφέρον υλικό.

Οι μαμάδες – μάρτυρες ψεύδονται

Πάρα πολύ συχνά ακούω δηλώσεις σαν κι αυτή από άνεργες μαμάδες: «Εγώ δεν είμαι εγωίστρια σαν αυτούς τους ανθρώπους που μένουν άτεκνοι από επιλογή, που περνούν τη ζωή τους ξένοιαστα και κοιτάνε μόνο τον εαυτό τους. Είμαι καλύτερος άνθρωπος γιατί θυσιάζω ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ για χάρη των παιδιών μου. Κάνω στην άκρη τους στόχους μου, τα όνειρα και τις επιθυμίες μου για να ζήσουν τα παιδιά μου καλύτερα και να έχουν ένα λαμπρό μέλλον!» Όσον αφορά αυτό το θέμα, υπάρχουν τρία σφάλματα.

Πρώτον: καμία από ‘μας στην πραγματικότητα δε βλέπει αυτές τις γυναίκες να κάνουν αυτές τις τεράστιες θυσίες. Υποστηρίζουν ότι θυσίασαν την καριέρα τους; Κάθε άλλο. Πολλές απ’ αυτές έκαναν παιδιά ειδικά για να δικαιολογήσουν το ότι δεν εργάζονται. Πολύ συχνά λένε πράγματα όπως, «Η δουλειά ήταν ΕΥΚΟΛΗ σε σύγκριση με αυτό!» αλλά δεν επιστρέφουν στη δουλειά γιατί είναι φανερό ότι δεν πιστεύουν αυτό το πράγμα.

Όχι ότι έχει σημασία. Αν θέλουν να κάθονται σπίτι και να μεγαλώνουν παιδιά, ωραία! Θα υπάρχουν περισσότερες θέσεις εργασίας για τους υπόλοιπους που πραγματικά επιθυμούν να εργαστούν. Αλλά πρέπει να σταματήσουν να παριστάνουν ότι έκαναν την ΤΕΡΑΣΤΙΑ θυσία παραιτούμενες από θέσεις εργασίας που ούτως ή άλλως δεν ήθελαν. Αν αγαπούσαν τη δουλειά τους, θα σκέφτονταν τρόπους για να συνεχίσουν να εργάζονται ή τουλάχιστον θα απασχολούνταν εθελοντικά για να διατηρήσουν τις δεξιότητές τους.

Και ποιες είναι όλες οι άλλες θυσίες; Το μόνο που βλέπουμε είναι ότι συνεχίζουν να ζουν όπως ζούσαν προτού αποκτήσουν παιδιά, απλώς σέρνοντας τα παιδιά πίσω τους και λέγοντας στους υπόλοιπους να «το χωνέψουν» ότι δεν θα αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους επειδή μόνο και μόνο έχουν παιδιά.

Δε βλέπω καμία απ’ αυτές τις «θυσίες» που κάνουν ή κάποια αλλαγή στον τρόπο ζωής τους τώρα που έχουν παιδιά. Τα μόνο πράγματα που φαίνεται να θυσιάζουν στην πραγματικότητα είναι οι δουλειές, η παιδεία, τα δημιουργικά χόμπι, οι έξυπνες συζητήσεις, οι τρόποι και ο σεβασμός για τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Όλα αυτά τα πράγματα που ούτως ή άλλως δεν ήθελαν. Ωραία θυσία!

Δεύτερον: Φέρονται λες και είναι η πρώτη γενιά που αποκτάει παιδιά ή κάτι τέτοιο. Δεν τους περνάει ποτέ απ’ το μυαλό ότι ίσως οι γονείς ΤΟΥΣ έκαναν θυσίες για ΑΥΤΕΣ ώστε να έχουν μια καλύτερη ζωή. Έτσι δεν είναι; Τι κάνουν μ’ αυτές τις «καλύτερες» ζωές που ήθελαν γι’ αυτές οι γονείς τους; Πολύ σωστά. Τις πετάνε στα σκουπίδια.

Αντί να κάνουν κάτι μ’ αυτές, τις θυσιάζουν για χάρη της ΕΠΟΜΕΝΗΣ γενιάς, η οποία πιθανώς θα κάνει το ίδιο. Λοιπόν ….. τι νόημα έχει να θυσιάσει μια μητέρα όλες τις ελπίδες και τα όνειρά της για να ζήσουν μια καλή ζωή τα παιδιά της αν τα παιδιά αυτά ( οι κόρες τουλάχιστον ) μεγαλώνοντας κάνουν το ίδιο πράγμα;

Τι ηλίθιος φαύλος κύκλος! «Δεν πρόκειται να κάνω τίποτα στη ζωή ΜΟΥ έτσι ώστε να μπορεί η επόμενη γενιά να κάνει κάτι στη δική της. Έτσι ώστε να μεγαλώσει και να μην κάνει τίποτα στη ζωή ΤΗΣ για να μπορεί η ΕΠΟΜΕΝΗ γενιά να κάνει κάτι στη δική της …. » Τι σκατά λογική είναι αυτή;!

Ίσως κάποιοι Παντοδύναμοι Υιοί μπορεί να κερδίσουν κάτι απ’ όλη αυτή την (ψευτο)αυτοθυσία (ας το ελπίσουμε γιατί κάποιος θα έπρεπε να ωφεληθεί) αλλά όλες αυτές οι θυσίες προφανώς πήγαν στράφι για τις κόρες απ’ τις οποίες περιμένουν να διαιωνίσουν τον κύκλο της ζωής. Εκτός βέβαια κι αν μείνουν άτεκνες από επιλογή υποθέτω.

Αλήθεια, τι άλλο δασκαλεύουν αυτές οι μαμάδες – μάρτυρες τις κόρες τους πέρα απ’ το «Η ζωή σου δεν έχει νόημα. ΕΙΔΙΚΑ η ζωή σου προτού αποκτήσεις παιδιά. Υπάρχεις μόνο για να γεννάς γιους για έναν άντρα, για να χαραμίζεις μετά τη ζωή σου σα σκλάβα φροντίζοντας τον άντρα σου και τα παιδιά. Μη ζαλίζεις το κεφάλι σου με ελπίδες ή όνειρα γιατί είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ σου να τα κάνεις στην άκρη έτσι ώστε να μεγαλώνεις μωρά και μετά να καυχιέσαι για το πόσο μεγάλη αγία είσαι που έκανες κάτι τέτοιο!»; Είμαι τρελή ή μήπως κι εσείς όλες δεν ακούτε αυτό το ποιηματάκι;

Σε αυτές τις γυναίκες ΔΕΝ θα έπρεπε να τους επιτρέπεται να ανατρέφουν κόρες με αυτές τις αντιφεμινιστικές νοοτροπίες! Δεν είμαι καν σίγουρη αν θα έπρεπε να τους επιτρέπεται να ανατρέφουν γιους, οι οποίοι θα μάθουν παίρνοντας τες ως παράδειγμα ότι οι γυναίκες είναι χαλάκια για να τις πατάνε και ότι υπάρχουν για να υπηρετούν τον άντρα και τα παιδιά. Κάτι τέτοιο είναι πραγματικά θλιβερό. (Δε λέω ότι η άμισθη μητρότητα με παραμονή στο σπίτι είναι από μόνη της αντιφεμινιστική, αλλά το Σύνδρομο του Μάρτυρα είναι ρε γαμώτο!)

Τρίτον: Αυτές οι μανάδες υποστηρίζουν ότι οι μητέρες υπάρχουν αποκλειστικά για να ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ώστε να χαρίσουν στα παιδιά τους μια καλύτερη ζωή. Έτσι; Πάντα λένε ότι: «Θέλω τα παιδιά μου να περάσουν καλύτερα από ‘μένα», κάτι που σημαίνει ότι παραδέχονται πως η ζωή τους δεν είναι και τόσο σπουδαία.

Όταν όμως βλέπουν εμάς τις άτεκνες από επιλογή να ζούμε την καλύτερη ζωή που εμφανώς οι απανταχού μητέρες θέλουν για τα παιδιά τους, μια ζωή όπου δεν είμαστε υποχρεωμένες να γινόμαστε μάρτυρες και δε χρειάζεται να (ψευτο)αυτοθυσιαζόμαστε συνεχώς για άλλους, μια ζωή όπου μπορούμε να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, να έχουμε χόμπι, να μορφωθούμε, να κάνουμε καριέρα κτλ., εξαγριώνονται. Είμαστε, με σάρκα και οστά, το προϊόν μητέρων που ήθελαν να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή!

Παρόλα αυτά όταν οι φορτωμένες με παιδιά συμπολίτισσες μας μας βλέπουν, αισθάνονται μόνο περιφρόνηση για εμάς. Χτυπάνε τα πόδια τους κάτω και κλαψουρίζουν «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ» επειδή δε χρειάζεται να γινόμαστε σκλάβες και να θυσιάζουμε τόσα όσο εκείνες. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ που βρήκαμε το παραθυράκι διαφυγής, το κλειδί που μας βγάζει απ’ τη φυλακή. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ που θέσαμε άλλους στόχους στη ζωή μας και έχουμε χρόνο για τους εαυτούς μας!

Η ουσία είναι ότι αν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ νοιάζονταν για όλα αυτά τα σκατά του τύπου «θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν και να ζήσουν καλύτερα από ‘μένα», θα ήταν ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΕΣ βλέποντας μας να ζούμε αυτή την «καλύτερη» ζωή. Αλλά δεν το εννοούν. Ούτε κατά διάνοια.

Πιστεύω ότι υποσυνείδητα (ίσως ακόμα και συνειδητά), αυτές οι γυναίκες δεν θέλουν τα παιδιά τους να ζήσουν καλύτερα απ’ αυτές. Απλώς υποτίθεται ότι αυτό πρέπει να λένε.

Στην πραγματικότητα βλέπουν την αγγαρεία της γονεϊκότητας ως μια «ιεροτελεστία μετάβασης» που όλοι/ες πρέπει να υποστούν όπως ακριβώς κι αυτές. Περιμένουν απ’ τα παιδιά τους να «εκπληρώσουν το χρέος τους» και να κάνουν τις ίδιες θυσίες αντί να κάνουν κάτι καλύτερο.

Για ποιόν άλλο λόγο θα γκρίνιαζαν στα παιδιά τους να τους κάνουν εγγόνια; Για ποιόν άλλο λόγο οι μητέρες παντού λένε οργισμένες στα παιδιά τους «Σου εύχομαι μια μέρα να αποκτήσεις ένα κωλόπαιδο σαν κι αυτό που είσαι εσύ τώρα!»;

Βλέπουν την ανατροφή παιδιών ως την έσχατη τιμωρία που ΟΛΟΙ/ΕΣ πρέπει να υποστούμε και αν κάποιος/κάποια δε ζήσει την κόλαση της γονεϊκότητας είναι απλά καθαρά ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ το να διατηρεί τις ελπίδες και τα όνειρά του/της! Είναι ΛΑΘΟΣ!

Αυτά λοιπόν όσον αφορά την καλύτερη ζωή που θέλουν για τα παιδιά τους. Έι, ίσως κάποιοι/ες από ‘μας δεν έχουμε αμαρτήσει τόσο πολύ και δεν μας χρειάζεται μια τέτοια τιμωρία.

Πηγή κειμένου: http://blackandredmatters.blogspot.com