Γιατί να κάνουνε παιδιά οι προλετάριοι αν τους τα παίρνουν οι καπιταλιστές για να τα σκοτώσουν στη δουλειά ως εργάτες και οι μιλιταριστές για να τα σκοτώσουν και κυριολεκτικά ως στρατιώτες;
Ο Αντιναταλισμός είναι μια φιλοσοφία με ιστορία αιώνων που εναντιώνεται στη γέννηση νέων βρεφών στην ανθρώπινη κοινωνία για ηθικοφιλοσοφικούς λόγους.
Οι αντιναταλιστές θεωρούν πως η ύπαρξη στη ζωή αναγκαστικά θα κάνει έναν άνθρωπο να ζήσει αρνητικές εμπειρίες, και χρησιμοποιούν δύο φιλοσοφικές θέσεις για να υποστηρίξουν την θέση πως η γέννηση νέων ανθρώπων είναι κάτι κακό:
1. Η φιλοσοφία του Ηδονισμού που λέει πως σκοπός της ζωής είναι η ηδονή, δηλαδή η ευτυχία.
2. Την θέση πως αφού ο σκοπός της ζωής είναι η ευτυχία, δεν πρέπει να κάνουμε τους συνανθρώπους μας δυστυχισμένους.
Έχοντας υπ’όψιν τις παραπάνω θέσεις, και ξέροντας πως η ύπαρξη στη ζωή αναγκαστικά φέρνει σε επαφή τον άνθρωπο με εμπειρίες που δεν είναι ευχάριστες, οι αντιναταλιστές λένε πως δεν πρέπει να αναπαραγόμαστε γιατί έτσι αναγκάζουμε τα παιδιά μας να ζήσουν αρνητικές εμπειρίες.
Σε αυτή την ανάλυση, που έχει σκοπιά αναρχοκομμουνιστική, θα προσπαθήσουμε εν συντομία να αναπτύξουμε την θέση πως ο προλετάριος έχει μια ηθική ευθύνη να αποφύγει την αναπαραγωγή, για δύο λόγους: πρώτον επειδή έτσι τα παιδιά του θα βασανιστούν μέσα στο καπιταλισμό, και δεύτερον επειδή έτσι δημιουργεί νέους εργάτες για τους καπιταλιστές και νέους στρατιώτες για τους μιλιταριστές. Σκοπός μας είναι να δοκιμάσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα: βοηθά ο αντιναταλισμός την επανάσταση; Είναι δηλαδή μια επαναστατική φιλοσοφία;
Ξεκινάμε με το αξίωμα πως η τέλεια και πιο ηδονική κοινωνία είναι η αναρχοκομμουνιστική, δηλαδή μια κοινωνία που είναι σύμφωνη με τις γενικές τοποθετήσεις του Κροπότκιν.
Εφόσον η σημερινή κοινωνία δεν είναι αναρχοκομμουνιστική, ο προλετάριος ζει μια ζωή γεμάτη αρνητικές εμπειρίες: έχει χρέη, πεινά, φυλακίζεται, πολεμά τους πολέμους των ισχυρών.
Όταν ο προλετάριος αναπαράγεται, τα παιδιά του κατά πάσα πιθανότητα θα γίνουν κι αυτά προλετάριοι και θα έχουν τις ίδιες αρνητικές εμπειρίες με τους γονείς τους. Άρα με την πράξη της αναπαραγωγής ο προλετάριος αναγκάζει τα παιδιά του να ζήσουν μια ζωή δίχως ηδονή και γεμάτη άσχημες καταστάσεις. Αυτό όμως, με βάση τις θέσεις του αντιναταλισμού, είναι κάτι ανήθικο. Δεν είναι σωστό να αναγκάζουμε άλλους ανθρώπους να αισθάνονται δυστυχία.
Επίσης, ο προλετάριος εφόσον είναι συνειδητός επαναστάτης έχει μια ηθική υποχρέωση να μην βοηθά το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα να αυτοσυντηρείται. Η ύπαρξη νέων προλετάριων βοηθά την αυτοσυντήρηση του καπιταλισμού, καθώς αυτοί γίνονται νέοι καταναλωτές, νέοι εργάτες, και νέοι στρατιώτες. Άρα η γέννηση παιδιών από προλετάριους είναι μια πράξη που βοηθά τον καπιταλισμό.
Σύμφωνα με τις παραπάνω θέσεις λοιπόν, ο προλετάριος δεν πρέπει να κάνει παιδιά, γιατί έτσι τα αναγκάζει να ζήσουν μια δύστυχη ζωή και επίσης ταυτόχρονα τα παραδίδει στο έλεος των καπιταλιστών για να τα χρησιμοποιήσουν για την περαιτέρω διατήρηση του άδικου συστήματός τους (ο καπιταλισμός δεν θα μπορούσε να υπάρχει αν δεν υπήρχαν αρκετοί προλετάριοι).
Άρα δώσαμε έτσι μια πιθανή απάντηση στο ερώτημα για την επαναστατικότητα του αντιναταλισμού υποστηρίζοντας πως ο αντιναταλισμός είναι επαναστατική φιλοσοφία, επειδή στερεί στην καπιταλιστική μηχανή νέους προλετάριους, και άρα μια πιθανή εναντίωση του προλετάριου απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι και η άρνηση γέννησης νέων προλετάριων.
Πηγή κειμένου: http://athens.indymedia.org
Antinatalismos 